Mijn collega’s noemen mij de meest gelukkige vent die ze kennen.
Met mijn 52 een jonge deerne aan de haak gelagen, en getrouwd.
Mijn wederhelft is inderdaad ruim de helft jonger, en het toeval wilde dat het tussen ons zo goed klikte, dat we na een jaar voorzichtig daten, zijn gaan samenwonen, en daarna zelfs getrouwd.
Inge is nu 25, niet lelijk of ‘raar’, maar een gewone doorsnee meid, die nooit een echte liefde had gevonden.
We hadden elkaar ontmoet bij een concert, waar we door wederzijdse kennissen met elkaar in aanraking kwamen, en we wel heel veel ‘overeenkomsten’ bleken te hebben.
Nu is uitgaan niet mijn grootste hobby, maar met haar was het altijd wel gezellig, en zo groeide onze liefde.
Nu twee jaar later in ons huwelijk, begint de leeftijd een beetje tegen te werken, Inge in haar jeugdige mindset wil meer en vaker sex, maar mijn lichaam kan het wel, maar remt het wel wat af, ik schaam me een beetje, maar ik moet vaker ‘doen alsof’ en dan maar hopen op een goede stijve, dan dat het spontaan opkomt.
Dat zij dit natuurlijk ook merkt, is geen verrassing, en we hebben er al een paar keer over gesproken.
Echt fantasieën heb ik niet, ten minste niet zo erg dat het me meer zin zou geven.
Inge blijkt open te staan voor méér, en ze bekend te dromen van een trio, zowel met een man erbij, als een vrouw.
Ik laat het wat bezinken, maar in mijn achterhoofd speelt het nu wel, wat als we dit doorzetten …
Een paar late avonden blader ik over het internet, en lees over de onderwerpen, en het is een echte bubble … sommige mensen zijn positief, en die raden van alles aan, en anderen negatief, en de grootste doemverhalen komen naar voren.
Zelf neig ik steeds meer naar het ‘wel’ en kom allerlei fantastische pluspunten tegen natuurlijk.
Door een paar verwijslinkjes kom ik op een soort datingpagina uit, waar er de focus echt ligt op ontmoetingen voor korte duur.
Ik klink door de profielen, en het hele spectrum komt wel voorbij, en mijn oog valt op een paar advertenties, die volgens de postcode in de buurt zouden zijn, en ik reageer met een kort berichtje.
Er gaan een paar dagen voorbij, als ik een antwoord onder ogen krijg.
We wisselen wat berichten uit, en de man blijkt geïnteresseerd te zijn in een ontmoeting, om verder te bespreken wat mijn ideeën zijn.
Hij woont een paar straten verder, en we spreken aan de lokale fastfood af.
Thuis heb ik nog niets verteld, en met een smoesje over een marktplaats aanbieding ga ik even op pad.
Het is druk, maar de man is al aanwezig, en op een magische manier voelen we aan dat we elkaar zoeken, hij zwaait even, en ik ga bij hem aan het tafeltje zitten.